De "hier ben ik inmiddels aan gewend geraakt" top 3

1. Advies van de Ecuadoraanse mode-politie: het maakt niet uit.

Er loopt een legging voor je. Maat XXL. Roze. Je weet welk model onderbroek eronder zit, ook als je het niet wil weten. Iedereen heeft hier een roze legging, ongeacht leeftijd of taillemaat. Gecombineerd met een strakke top die je blubberbuik wat ondersteunt, ben je klaar om in Quito de straat op te gaan. XXL joggingbroek met sportschoenen mag ook altijd, daarvoor hoeft er geen sprake te zijn van enige fysieke activiteit, buiten “rechtop zitten”.

Zit je roze legging in de was of is het er te koud voor, dan kun je een willekeurige combinatie van streepjes, blokjes, ruitjes, bolletjes, poppetjes, hondjes, strikjes, aardbeien en doodshoofden dragen. Bovendien is kleur hip, maar meer kleuren nog hipper. Nee, maakt niet uit welke kleuren. Duh.

Tekst is leuk, bijna even leuk als kleur. Sowieso, maakt niet uit wat voor tekst, als hij maar letters heeft. Populair op dit moment zijn vooral: “I’m sexy”, “You’re sexy” of “Do you think I’m sexy?”, maar je ziet ook mensen met “I saved the world”, panda-shirts met “WTF?” en petjes met zonder ironie “HIPSTER” op de klep en “Yolo” op de achterkant. Wederom: leeftijd en lichaamsbouw zijn totaal onbelangrijk voor wat er op je shirt staat. Hetzelfde geldt trouwens voor Elmo en koekiemonster, stripfiguren of tekenfilmhelden.

Maak je outfit compleet met een hoofddeksel dat je tegen de brandende zon beschermt. Petjes, hoedjes, zonnekleppen of hoofd-parapluutjes kunnen, maar het hoeft niet iets te zijn wat als hoofddeksel bedoeld is een krant of een opgevouwen deken kan ook. Wil je niet al teveel putjes in je netvlies laten branden, draag dan een zonnebril. Wil je “op z’n Ecuadoraans” doen, doe het dan niet.

Mijn favoriete kenmerk van de Ecuadoraanse mode: ben je jonger dan tien, dan kun je gewoon de hele dag iets of iemand anders zijn. Dat wordt er ook met de paplepel ingegoten: ben je drie jaar of jonger, dan steekt je moeder je regelmatig in een beertjes-, zebra- of tijgerpakje inclusief muts met oren. Vanaf het moment dat je kunt lopen, kun je als je favoriete superheld over straat: Spiderman en Captain America worden het meest gesignaleerd. Er is daarvoor (nog) geen alternatief voor meisjes. Dat is trouwens ook typisch Ecuadoraans. Ze kunnen wel een prinsessenjurk aan.

2. Blik op de weg: van A naar B, Ecuadorian way

Een voertuig dat als taxi functioneert kun je makkelijk herkennen: het is geel, geel-groen, zwart of wat voor andere kleur dan ook, en er staat een bordje “taxi” op het dak. Of anders zit er wel een stuk karton met “taxi” tegen de voorruit geplakt, of is er “taxi” op de zijdeur geschreven. Soms staat er ook nergens “taxi”; ook heel herkenbaar. Het kan een mini zijn, een gemotoriseerde driewieler, een gezinsauto, of een bestelbusje. Soms hebben ze spoilers, neonlichten, doodshoofden op de achterruit, een houten dashboard en racestoelen.

De Heer zij met u, en met uw vervoersmiddel. Godsdienst is overal, en dus ook op de weg. Er hangen houten kruisjes aan alle achteruitkijkspiegels en in de bus staart een of andere heilige je altijd wel vanaf de scheidingswand voorin aan. Dat kan Maria zijn, een andere trieste of smachtende vrouw, of Jezus met of zonder doornenkrans en bloederig gezicht, en al dan niet aan het kruis genageld. Gezelluggg! Bovendien zetten mensen spreuken op hun auto of bus zoals: “Als dit mijn laatste reis mocht zijn, laat hem dan naar U zijn, mijn Heer.” Ik vertrouw nog minder op hun rijvaardigheid dan op die van de gemiddelde Ecuadoraan. En dat is al niet veel!

De politie is een even vaste waarde in het straatbeeld als de godsdienst. Ze lopen typisch in groepjes van vier rond en ze “bewaken” de straten en pleinen, parken, bushaltes, standbeelden, stoepranden en stukjes gras. Ze staan met kogelvrije vesten en geweren voor overheidsgebouwen, banken, ambassades, snoep- en schoenenwinkels, de McDonalds, en ze regelen het verkeer op kruispunten waar stoplichten staan. Jongens van vijftien plus met een gummiknuppel en een pistool. Soms worden ze geholpen door militairen. Met het verkeer regelen, ja. Als het rood is, maar er komt niets aan, gebaren ze dat je toch kunt oversteken. Dat doe ik dan meestal ook maar.

3. Sorry, er is geen…

- internet

- stroom

- stroom, en dus sowieso geen internet

- werkende taximeter

- wisselgeld

- kinderbescherming

- milieubescherming

- wc-papier

- wc

- plan

- plaats in de bus

- bus

- suikervrij of zoutloos

- protocol

- personeel

- website …of telefoonnummer

- logica

- verantwoordelijke

- documentatie

- informatie(balie)

- efficiëntie

- veiligheidsvoorschrift

- verbeteringsdrang (“zo werkt het”. ß dat is een punt die het einde van de discussie aangeeft)

- straatnaamaanduiding

- evaluatiemethode

- consequenties

- consensus

- alcoholcontrole

- controle in het algemeen

- verzekering of garantie

- Engels gesproken of geschreven,

- vuilnisophaaldienst

- recycling

- autogordel

- communicatie (!) (maar dat is thuis ook)

Maar bovenal, ondanks dat alles is er ook nooit… een probleem. En dat is dan wel weer fijn :).