Waarom Nederlanders niet moeten gaan fietsen in de bergen... en vergeten dat het bergen zijn.
29-10-2012 15:11Dit weekend laat ik Cádiz achter me om even op adem te komen. De bergen in het nationale park van de provincie leken me een goede optie. Natuurlijk mis ik mijn afslag naar El Bosque en natuurlijk betekent dat dat ik een half uur door moet rijden voordat ik om kan draaien. Op een tolweg, natuurlijk... Zes euro verder (drie heen + drie terug = nuttig!) en net voor het donker klop ik aan bij de jeugdherberg.
Bij de toeristinformatie geven ze "toelatingsbewijzen" uit voor verschillende wandelroutes in het nationale park. Vertrekpunt is Grazalema, een dorp zo'n 17 km verderop. Ha, 17 km is niet zo indrukwekkend, denk ik. En al helemaal niet voor een Nederlandse met fiets- en regenervaring (en gecombineerd) genoeg. En dus glimlach ik beleefd naar de vrouw van de fietsenverhuur die me "fuerza" (kracht) toewenst en even later ben ik onderweg.
Na een half uurtje zit ik me zwetend en in de kleinste versnelling af te vragen hoe lang ik er op deze manier over zal gaan doen. Ik sla een halve liter water in één achterover en besluit om alle stukken omhoog te voet te doen: ik wil hoe dan ook zelf tot Grazalema komen en ik vrees dat ik het anders niet haal. Verderop kom ik langs een plattegrond. Ff checken. Eeeeh... grapje? Nee? Als rasoptimist dacht ik dat ik elke meter omhoog ook weer naar beneden zou kunnen. Blijkt dat Grazalema 1103m hoger ligt dan El Bosque! Bup! 400m gedaan en op een derde van de route besluit ik toch in ieder geval te overwegen om straks niet helemaal terug te fietsen.
Genietend van het prachtige uitzicht en om de zoveel tijd mijn flesje bijvullend met bergwater, schiet ik een uur of drie lang wandelend-fietsend-wandelend-en-weer-fietsend voor geen meter op. Totdat... de laatste 4 km wordt mijn koppigheid beloond: alleen maar dalen!! Pas later bedacht ik me dat dat betekent dat de eerste 4 km van de terugweg alleen maar omhoog lopen!
De serveerster in Grazalema vertelt me dat er geen bussen gaan naar El Bosque.Toch maar even checken bij meneer agent. Jawel, over drie uur gaat er een bus. Pfff, dan kijk ik wel of ik voor die eerste paar km omhoog een lift kan krijgen en dan "fiets" ik de rest wel. Ik vraag de bestuurder van een bestelbus van een pakketdienst of hij me daarmee kan helpen, en tien minuten later sta ik met mijn fiets aan het begin van mijn afdaling. Of... Hee! Mijn helm! Die is van de fietsenverhuur en hij ligt nog in die bus! Dat is vijfentwintig euro borg! Zo snel als ik durf daal ik terug af naar Grazalema in de hoop dat ik hem nog kan vinden. Gelukkig zie ik hem op één van de pleintjes, maar hij rijdt net de andere kant op. Grapje! Nee? Als een gek erachteraan tot beneden in het dorp en nog verder omlaag, zwaaiend en roepend in de hoop dat hij eens in zijn spiegels zou kijken. Niet dus. Als de weg even later omhoog begint te lopen, weet ik dat ik hem kwijt ben. Dusss. Terug omhoog wandelen naar het dorp en dan maar hopen dat de fiets mee mag in de bus straks.
In het dorpscentrum kom de Australier van de toeristinfo tegen. We drinken koffie tot de bus vertrekt, en bij zonsondergang rijd ik terug naar "huis". Met pijn in al mijn spieren en de fiets in de bagageruimte. Zonder helm, maar met een brede glimlach: het was alweer veel te lang geleden dat me zoiets is overkomen... Ik kan het nog!! ;-D
—————
Jouw reactie
Geen commentaar gevonden.
