Een rondje oriënteren in het universum: het Inca kruis

Zoals jullie weten (of niet, maar bij deze ;P), is Ecuador deel geweest van het Inca-rijk. Nog steeds zijn er veel dingen die daaraan herinneren: er wordt door de inheemse bevolking nog steeds Quichua gesproken (onverstaanbaar, het lijkt helemaal niet op Spaans!), er is een "alternatieve" geneeskunst die haar wortels bij de Inca's heeft, en je ziet symbolen terug in de cultuur van vandaag. 

Een voorbeeld daarvan leek me leuk om te delen met de mede-reizigers in de brede zin van het woord. Dit is het Inca-kruis; het was een symbool om zich te oriënteren in het universum.

 

 

De vier armen staan voor de vier provincies van het Inca-rijk, en voor het zuiderkruis: het sterrenbeeld dat ze gebruikten voor navigatie op zee (net als "onze" noorderster) 

 

Maar het kruis staat ook voor minder aardse  dingen. Daar zijn een aantal theorieën over en niemand weet het helemaal zeker, maar er was een beschrijving die ik heel interessant vond: de vier armen zouden staan voor vier fases in het leven, en de trappetjes ertussen als overgangen:

 

* Zuid (onderaan): nieuw begin, start van een (groei)proces

* West (links): het donker, de zelfontdekking

* Noord (boven): de wijsheid, een dienstbaar leven

* Oost (rechts): spiritualiteit, de dood en de nieuwe geboorte. 

 

Bovendien heeft het kruis drie niveau's die met elkaar in verbinding staan: 

 

* midden: de aarde = jaguar

* boven: het hemelse = condor

* onder: de onderwereld = slang. 

 

En helemaal in het midden, waar alles samenkomt, zou het portaal naar het hart zijn, waarin je kon zien dat we allemaal deel zijn van iets groters en dat daardoor alles met elkaar verbonden is. "We zijn allemaal kinderen van de sterren."  

 

Ik weet niet hoe wetenschappelijk-historisch dit allemaal onderbouwd is (lees: met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid helemaal niet) of dat iemand dit gewoon op zijn zolderkamertje heeft zitten verzinnen... Maar ik vond het zo wel toepasselijk voor alles wat ik in de vijftien maanden in Ecuador heb geleerd, wetende dat alle (leer)processen eigenlijk kleine "levensloopjes" zijn: met een start, een ontdekkingsfase waar ook "het donker" bij hoort, tot je "de wijsheid" hebt bereikt en je die in dienst kunt stellen van anderen, en dan de "verlichting", het einde van het proces en de start van iets nieuws. 

 

Zo heb ik geprobeerd om wat hier boven staat te vangen: